برخی عیوب ، امراض و مواردی موجب فسخ نکاح می شوند که در زیر به آنها اشاره می شود :
1 – جنون هر یک از زوجین اعم از مستمر یا ادواری به شرط استقرار برای طرف مقابل حق فسخ ایجاد می نماید و جنون مرد هرگاه بعد از عقد هم حادث شود موجب حق فسخ برای زن خواهد بود .
2 – عیوب مرد شامل موارد ذیل برای زن حق فسخ ایجاد می نماید :
– خصاء ( اخته بودن )
– عنن ( ناتوانی جنسی ) به شرط اینکه ولو یکبار عمل زناشویی را انجام نداده باشد ، عنن هرگاه بعد از عقد هم حادث شود موجب حق فسخ برای زن خواهد بود .
– مقطوع بودن آلت تناسلی به اندازه ای که قادر به عمل زناشویی نباشد .
3 – عیوب زن شامل موارد زیر در صورتیکه در زمان عقد وجود داشته باشد برای مرد حق فسخ ایجاد می نماید :
– قرن ( استخوان و یا گوشت زائدی در آلت تناسلی زن که مانع نزدیکی میگردد )
– جذام ( خوره )
– برص ( پیسی )
– افضاء ( یکی شدن مجرای حیض و بول )
– زمین گیری
– نابینایی از هر دو چشم
4 – تدلیس ( فریب در ازدواج ) هرگاه در یکی از طرفین صفت خاصی شرط شده باشد و بعد از عقد معلوم شود که طرف مذکور فاقد وصف مقصود بوده برای طرف مقابل حق فسخ خواهد بود خواه صفت مذکور در عقد تصریح شده یا عقد متبایناً بر آن واقع شده باشد ؛ مثل اینکه با اعمال متقلبانه نقص و یا عیبی را که در یکی از طرفین است پنهان کنند و یا او را دارای صفت خاصی که ندارد ، معرفی نمایند .
خیار فسخ فوری است و اگر طرفی که حق فسخ دارد بعد از اطلاع به علت فسخ ، نکاح را فسخ نکند خیار او ساقط می شود به شرط اینکه علم به حق فسخ و فوریت آن داشته باشد تشخیص مدتی که برای امکان استفاده از خیار لازم بوده به نظر عرف و عادت است .
{jcomments off}